حمیدمصدق:
تو به من خندیدی و نمیدانستی... من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم!!! باغبان از پی من تند دوید! غضب الود به من کرد نگاه... سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک.... و تو رفتی و هنوز سالهاست که در گوش من ارام ارام... خش خش گام تو تکرار کنان میدهد ازارم.... و من اندیشه کنان غرق در این پندارم : که چرا باغچه ی کوچک ما ...سیب نداشت؟!؟!؟!؟!

جواب فروغ فرخ زاد:
من به تو خندیدم! چون که میدانستم تو به چه دلهره از باغچه ی ما سیب را دزدیدی!!!! پدرم از پی تو تند دوید.... و نمی دانستی باغبان باغچه ی همساییه پدر پیر من است... من به تو خندیدم تا که با خنده پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم!!! بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و ..... سیب دتدان زده از دست من افتاد به خاک.... دل من گفت: برو..... چون نمیخواست به خاطر بسپارد گریه ی تلخ تو را... و من رفتم و سالهاست که در ذهن من ارام ارام.... حیرت و بغض تو تکرار کنان ...... میدهد ازارم..... و من اندیشه کنان غرق در این پندارم: که چه میشد اگر باغچه ی خانه ی ما سیب نداشت!!!!!!